VİSNELİKİRAZ

Hellooooo!!! Şuan saat sabah 09:18 ben uyanalı yarım saati geçti. Önceden öğlene kadar uyuyan ben artık genellikle sabah çok erken saatlerde uyanıyorum, yıllardır ilk kez biyolojik saatim oluştu; geceleri 12-1 gibi uykum geliyor, uyuyorum sabahları da erkenden uyanıyorum bu durum beni oldukça memnun ediyor, böylece hem günü kaçırmıyorum hem de kendi düzenim yerleşmeye başlıyor. Şuan bu yazıyı da camdan dışarıyı izlerken yazıyorum, malum bahar ayındayız ağaçlar çiçek açıyor, kuş cıvıltıları akşama kadar hiç durmuyor. Sanki doğa keyifle göz kırpıyor. Bu yıl kış yaşanmaması biraz üzdü tabii, ne doğru düzgün kar yağdı ne de tam bir soğuk oldu ama bahar tam zamanında tam olması gerektiği gibi geldi bence.  Sabahları uyandığımda koltuğun burasına oturup perdeyi sonuna kadar açıp sokağı, kuşları, kedileri yani gördüğüm her şeyi uzun uzun izlemek en büyük keyfim, sanki bu şekilde damarlarımda ki kan daha kolay akıyor ve güzel şeyler gördüğümde nefes alıyor gibiyim, yüzüme bir gülümsem

Havaların güzel, benimse anlatmak istediğim şeyler olmasından dolayı yazmaya başladım bugün.  Aslında neredeyse bir hafta kadardır yazmak aklımda olan bir şey fakat ne vakit bulabildim ne de ruhsal olarak içimde bir güç. Geçen yazımda erkek arkadaşımın askere gideceğinden bahsetmiştim Kasım 1 gibi onu gönderdik. Gitmeden önce gideceği düşüncesi nefesimi kesiyordu, sanki o gidince tek başıma kalacakmışım, nefessiz kalacakmışım ve bir sene boyunca bir boşlukta çırpınarak geçecekmiş günlerim gibi gelmişti. Önce ki yazılarımı okuduysanız ruhsal olarak ne kadar çabuk düştüğümü bilirsiniz. Gönderdiğimiz gün gerçekten hayatımın en zor günü olabilir, nasıl ayakta durdum, o günü nasıl geçirdim bilmiyorum, bir ömür gibiydi. Tüm arkadaşları tüm tanıdıkları oradaydı gitmesi bir yana onca tanıdığı insanın içinde onu yollayacak olmakta başka bir taraftan beni strese sokuyordu ama şunu anladım ki öyle bir anda insan kimseyi umursamıyormuş ve gönderdim.  Sonrasında gelen günler de farkettim ki ben

    Uzun bir aradan sonra merhabalar canlarım, Hepinizi çok özledim gerçekten. Yine çok yoğun bir dönemden geçiyorum her zaman olduğu gibi. Okul da Genç Yeşilay topluluğu yönetim kurulunda görevliyim ve orayla ilgilenmekten bir de üzerine gazete için çalışmaktan farkındayım burayı fazlasıyla ihmal ettim. Ancak şimdi geri döndüm, yani umarım.    En son bir etkinlik fikri sunmuştum sizlere ve olumlu geri dönüşler alınca yürürlüğe koymaya karar verdim.  Şimdi şöyle anlatıyorum :     Bu bir hediyeleşme etkinliği. Etkinliğin amacı isteyen ve katılım gösteren insanların karşılıklı hediye alıp vermesini sağlamak yani aslında amaç koca bir gülümseme :) Bunun için şöyle yapacağız, katılım göstermek isteyen kişiler bana mail yolu ile AD - SOYAD, YAŞ, ŞEHİR, ADRES ve BLOG ADRES'lerinin yer aldığı bir mail atacaklar bu kadar. Mail adresim yazının sonunda yer almakta. Bende katılım göstermek isteyen herkese bir çekiliş düzenleyerek hediye gönderecekleri kişilerden haberda

   Merhaba,    Dün hayatımın en güzel günlerinden birisini geçirdim, bilmiyorum belki de en güzel günüydü.  Bir hafta falan önce sanırım Sakarya'da ki bazı gazetelere mail atıyordum. Sebebi de şu ki ileri de basın yayın alanında çalışmayı planlıyorum fakat malumunuz Felsefe okuyorum ve basın alanıyla alakalı hiç bir şey öğrenmiyorum bu sebeple işi öğrenmeye başlamam gerekiyor.  Her neyse ve sonra gazetelerden birisi geri dönüş yaptı! Bende bir heyecan bir sevinç tabii böyle dans falan ediyorum. Sinema-Müzik köşeyi boşmuş örnek yazı istediler. Bende hemencecik bilgisayarımı kucakladım yurtta internetin en iyi çektiği yere yerleştim açtım wordu yazayım diye, baktım bir yazı 10 dakika da yazılmaz yani. Blogtakilerden seç beğen yaptım gönderdim. Sonra akşama kadar sayfa yenileyerek cevap beklemece falan derken dün sabah bir baktım bir de ne göreyim mail gelmiş! Görüşmeye gitmek için randevu almam gerektiğini yazmışlar, hemen o saniyede aradım herhalde sonra hemen annemi ve sevdice

Merhaba arkadaşlar,    Sizinle kısa bir şey paylaşıp hızlıca köşeme çekileceğim bugün. Ben bloga başlarken beni yirmi kişi okusa kârdır diye başlamıştım açıkcası. Yani hedefim sadece bir ayda yirmi idi. Fakat şimdi neredeyse bini görmek üzereyim ve bundan dolayı inanılmaz mutlu ve de   minnettarım.     Minnettarlığımın göstergesi olarak sizler için bugün alışverişe çıkacak ve bir kaç şey alacağım. Bini gördüğüm andada çekiliş başlatıp buradan sizlere duyuracağım. Şimdiden bilgilendirme yapmak ve görmeyen duymayan kalmasın dedim.     Herkese mutlu günler :)

^^ Yeni yılın ilk günü. 01.01.2016 ^^    Hayatım boyunca aldığım en güzel hediye bir Ağustos ayında idi.  O hediye zamanla bana daha güzel hediyeler verdi. Bir güzel söz, bir güzel şarkı, bir güzel anı… Bugün onun hakkında yazmak istiyorum.    Dün geceden beri zırıl zırıl ağlıyorum mutluluktan. Dün ki yazımda da söyledim ya yeni yıla girecek olmak benim için çok kıymetli diye. Öyle kıymetli bir gün yaşadım ki. Mutluluk elime bir kağıt verdi, okudum. İnsan ilk cümlede mutluluktan ağlamaya başlar mı? Hem de öyle böyle bir ağlamak değil. Zırıl zırıl yani salya sümük böyle.     Dünyanın en güzel şeyi sevildiğini hissetmek gerçekten, birisinin sana değer verdiğini bilmek, hissetmek. Bazı zamanlar kavga ediyorsunuz, tartışıyorsunuz hatta çok kırıldığınız anlar oluyor. Böyle hiç toparlayamayacak gibi hissediyorsunuz. Ama sonra öyle bir sözcük, öyle bir bakış, öyle bir şey oluyor ki insan bir anda kendini dimdik ayakta buluyor. Sizi düşüren yine sizi kaldıran oluyo