Askerlik İlişkiyi Etkiler mi? Nasıl Etkiler? 1. Ay

Bir aydır ertelediğim Bilim Felsefesi ödevim için oturmuştum aslında bilgisayarımın başına, hocamız bilgisayarda yazmamazı istemiş ödevi -daha az önce öğrendim- onu yazayım diye oturdum, ha bir de bir iki kaynakta internetten bulayım diye -makale falan işte- Gel gelelim ki bir anda blogum düşüverdi aklıma, illa da bir şeyler yazmam gerek diye içim içimi yedi sonuç olarak daha başlamadığım ödevimi yarıda bırakıp buraya koştum, sonra ona devam edeceğim.

Madem öyle biraz sohbet edelim diyorum ne dersiniz? Bugün sabahtan beri yazsam mı yazmasam mı diye düşündüğüm aklımı kurcalayan bir konu vardı aslında sanırım bundan bahsedeceğim. Benim şu aralar hayatımın odak noktası ve en önemli gündemim askerlik. Erkek arkadaşımın askere gittiğinden zaten daha önce ki yazılarımda bahsetmiştim. Şuan bahsetmek istediğim konu ise sanırım bu süreç olacak. Belki okuyanlara gereksiz gelebilir fakat bu askerlik konusu ortaya atıldığından beri daha kesinleşmediği zamanlarda bile ben iyiden iyiye tedirgin olmuş, biraz da stresli birisi olarak acaba süreç nasıl ilerleyecek, aramızda neler değişecek, ilişkimiz nasıl olacak diye düşünmeye başlamıştım. Hatta bu yüzden internetten başkalarının tecrübelerini araştırmış, kendime yol haritası çizmeye çalışmıştım. Bu yüzden istiyorum ki benim gibi birileri varsa belki onlara yararı dokunacak bir şey olur çünkü ben cidden içimi oldukça karartan saçma sapan şeyler de okumuştum. 

Öncelikle şunu söylemem gerekir; size şunu veya bunu yapın demeyeceğim yada illaki şöyle böyle olur da diyemem sonuçta herkesin yaşantısı, kişiliği, ilişkisi bir birinden farklı bambaşka insanlarız. Sadece kendi tecrübelerimi bu bir yıl içinde zaman zaman -kimseyi de bu konuyla bunaltmadan-yazmak istiyorum. Bu yazdıklarım hem size önden bir bilgi, hem bana içimi dökme fırsatı hem de geleceğe güzel bir anı olacak. O halde lafı yeterince uzattığıma göre başlayabilirim...

Öncelikle Serkan yani erkek arkadaşım askere Kasım ayında gitti, Ekim'in 13'ünde nereye gideceği belli olmuştu. Yanlış hatırlamıyorsam da tecilini Ağustos veya Temmuz ayında kaldırdı. Şuan Ankara'da acemi birliğinde askerliğini yapıyor, onun acemisi iki ay sürecek. 
Gidelim neredeyse 1 yıl öncesine, Serkan, 1 yıl öncesinden beri durmadan bu askerlik düşüncesini ortaya atıyordu, tabii ben direk yıkılma moduna giriyorum ne yaparım ne ederim, asla dayanamam, onsuz yapamam gibi... Sürekli gittiğini düşünüyordum ne bileyim işte bazen kahkahalarla bana bir şeyler anlatırken bir anda bu hallerini ne kadar özleyeceğimi, giderse bir yıl bunlardan mahrum kalacağımı düşünüp ağlamaya başlıyordum. Sonra dediğini yaptı ve tecilini kaldırıp gerekli işlemleri yaptı Kasım'ın 2'sinde teslim oldu. Gitmesine son 1 ay kala resmen ölecekmiş gibi davrandığımı kabul ediyorum, sanki Kasım geldiğinde sonsuza kadar gidecekmiş gibi... O güne kadar neredeyse her gün internetten yada tecrübeli insanlardan nasıl davranmam gerekir, gittiğinde nasıl olacak, acaba aramız nasıl olacak diye sorup araştırdım. İnternette gerçekten çok umutsuz şeyler yazıyor, bir çok kişi de geldiğinde bambaşka birisi olacak diyordu. Belki de öyle olacak henüz bilmiyorum gideli henüz bir ay oldu. 

Peki şuana kadar durumlar nasıl ilerdi? Nasıl gitti? Bir kere iletişim tabii ki eskisi kadar yoğun ve sık olamadı fakat zaten bunun gayet bilincindeydim hatta beklentimi o kadar aşağıda tutmuştum ki bu konuda neredeyse hiç zorlanmadım. Zaten tüm sevdiklerini geride bırakıp zor koşullara gitmiş bu yüzden sığınabileceği bir liman olmalıyım diye düşündüm her zaman. Özellikle ilk günler telefonu her zaman güzel bir sesle açmaya çalıştım, asla ağlamadım -ki bu benim için inanılmaz zordu- Şöyle düşünün sevdiğiniz insan, her gün yanınızda olan insan, bambaşka kimseyi tanımadığı bir yerde, yaşayacağı alan belli, sürekli kendisine emir veriliyor, normalde kalktığı saatten en az 2-3 saat önce uyanıyor, 50-60 kişi ile aynı odada uyuyor ve daha neler neler bu yüzden iyi hissetmeye ihtiyacı var bende bu yüzden her zaman iyi hissetsin diye uğraştım zaten oda bir iki haftadan sonra iyice alıştı, arkadaş edindi. Kaldı ki bizim şansımız Sakarya ile Ankara'nın yakın olması oldu yani o gittikten iki hafta sonra kalkıp onu görmeye gidebildim. Hayatımın en gururlu günlerinden birisini daha yaşamış oldum böylece, sevdiğiniz insanı o şekilde asker olduğunu görmek, o dimdik duruşunu görmek çok gurur vericiydi, en azından benim için. Bir kaç gün önce de yemin töreni vardı işte hayatımın en gururlu günü de o gündü, gözlerim doldu, heyecandan elim ayağım titredi, bilmiyorum ben mi çok abartıyorum, çok büyük ve değerli mi görüyorum böyle şeyleri ama içim öyle büyük bir gururla doldu ki anlatamam gerçekten. Sanki bir daha sevdim onu öyle bir his. Yani tüm bu süreç boyunca tek bir olumsuz şey yaşamadım. Sadece çok sabırlı olmaya çalıştım, günde 5 dakika konuşuyorsak sesini duydum ya şükür dedim içimden hep. Zorlanmadım değil zorlandım çünkü alışmışız her saniye konuşalım, ne olduysa hemen anlatalıma ama gidince öyle olmadı bazen anlatmam gereken bir şey olduğunda bir hafta ertelemeyi öğrendim. 

Sonuca gelmem gerekirse gerçekten şunu söyleyebilirim bence eğer taraflar bir birini seviyorsa sabretmek gerekir, her koşula karşı sabretmek ve bir birine liman olmak gerekir. Bilemiyorum belki daha 1 ay olduğundan böyle konuşabiliyorum, belki 5 ay sonra çok daha farklı şeyler söyleyeceğim ama şuanlık durumlar ve hislerim böyle. Şimdilik içimde özlemin büyüttüğü bir sevgi var, giderek artıyor. Büyük bir gurur var oda biraz gözlerimi dolduruyor. Ha bir de biraz çaresizlik var oda elimden bir şey gelmemesinden ama hepsi geçecek çünkü zaman gerçekten hızla akıyor... Yani mutluyum diyebilirim, eğer aynı durumu yaşıyor yada yaşayacaksanız canınızı sıkacak hiç bir şey yok. Bu günler daha güzellerinin başlangıcı, iyi bir hayat dersi. Öpüyorum, kendinize iyi bakın :)

Yorumlar

  1. Geçmişe döndüm okuyunca, bende sevdiğimin asker yolunu beklemiştim. Gerçi o uzaktaydı ben istediğimde gidip göremedim ama bir şekilde bu günlere geldik. Şimdi iki yıllık evliyiz. :) Güzel kavuşmalarınız olsun diyorum ve kim ne derse desin eğer kısmetinizde varsa bu ayrılık aşkı daha da güçlendiriyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım öyle olacak ve 1 yılın sonunda hem bir birimize hem de daha güzel günlere kavuşacağız :)

      Sil
  2. bu askerlik mevzusu beni de düşündükçe bile yıpratıyor. ama seni böyle dirayetli görünce bana da bi güç geliyor :) erkek arkadaşım henüz askere gitmedi, ama vatani görevini yapması gerektiğinde sanırım bu yazılarına bir kez daha dönüp bakacağım serinin devamını bekliyor, hep mutlu olmanızı diliyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Siz de hep mutlu olun kuzum, hiç düşünme her şey güzel olacak, içini ferah tut :)

      Sil
  3. Eşimi 1 yıl boyunca beklemistim insallah sizde cok mutlu bir sonla kavusursunuz zor bir surec oldugu kadar da birbirinize baginizin arttigi bir surecte ..

    YanıtlaSil
  4. Bu arada benim sayfama da bekliyorum incelersen sevinirim

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hayat ve Mutlulukla İlgili

ÇEKİLİŞ BAŞLASIIINNN!!!!!! (KAPANDI)

Bir Adım, Bin Mutluluk :