Hayallerim Yıkıldı!

Bugün benim için asıl hayallerime dönüş yaptığım bir gün oldu.

Zaten bir süredir düşündüğüm bir konu kafamı kurcalarken, annemle belgesel izliyorduk.

Hayvanları kurtaran bir veteriner ana konusu idi belgeselin.

6 yaşımdan beri hayalini kurduğum şey Veterinerlik idi. Hayvan doktorlarına Veteriner dendiğini 6 yaşında öğrenmiştim o günden beri Veteriner olmak istedim. 

Sürekli bunu söyleyip durdum, yaşıtlarım öğretmen olmak istiyorum, doktor olmak istiyorum derken ben Veteriner olmak istiyorum diyordum.

Zaman geçti, liseye başladım. 

Hatırlıyorum da 9. sınıf benim için pek çok zorlu günleri beraberinde getirmişti. Ders çalışmıyor, okulumdan, sınıf arkadaşlarımdan ve öğretmenlerimin tümünden nefret ediyordum. Derslerim berbattı. 

O yıl 9. sınıfın sonunda Veterinerlik hayalimi bir kenara bıraktım çünkü sayısal zordu ve ben ders çalışmak istemiyordum, fizik, kimya ve biyoloji öğrenmek istemiyordum. En az nerede zorlanacaksam orada olmayım diye düşündüm. Ayrıca lise hocalarım da Veterinerliğin önünün kapalı olduğunu, çok zor bir bölüm olduğunu söyleyip duruyorlardı, benim sözele yeteneğim olduğunu söylüyor, sayısal alanda başarılı olamayacağımı, veterinerlik kazansam dahi orayı okuyacak kadar sabırlı olmadığımı düşünüyorlardı. 

Ayrıca çevremde ki diğer herkeste aynı fikirdeydi. Bende bir süre sonra onlara katıldım, belki de veteriner olmama gerek yoktu, hayvanlara başka şekilde yardım ederdim böyle düşündüm.

Ve sonra yıllar geçti, felsefe bölümünü kazandım ve çok sevdim ama bununla alakalı yapabileceğim bir mesleği hiç istemedim. Gazetecilik dedim hep, hatta şuan bir gazetede de yazıyorum biliyorsunuz ama uzun süredir bunu sorguluyorum. Elbette istediğim bir meslek fakat bana uygun mu? 

Bahsettim mi anımsamıyorum fakat bazı sağlık sorunlarım var ve gazetecilikte ki bu koşuşturmayı başarabilecek miyim? Gazetecilik mesleğinin gerektirdiği geceli gündüzü hayatı kaldırabilecek miyim? Hem bu mesleği yaparken hemde gelecekte hayal ettiğim gibi harika bir anne olabilecek miyim?

Sonra işte bugün ilk gerçek hayalimi hatırladım. Bunu gerçekten tüm kalbimle ne kadar istediğimi hissettim, bu hayali kurarken gözlerimin mutluluktan dolduğunu gördüm. 

Açıköğretim okumayı düşünüyordum ikinci üniversite olarak, Laborant ve veteriner sağlık adında bir bölüm vardı bunu okuyup dikey geçiş yapabileceğimi düşünüyordum zaten anneme bu fikrimi açtığımda oda çok destek çıktı sağ olsun, ilk defa gerçekten kesin karar vermiştim ve başarılı olacağıma inanıyordum fakat bu bölümü ikinci üniversite kapsamından kaldırmışlar! Düşünebiliyor musunuz? Hayallerim yıkıldı! 

Tekrar hazırlan demeyin lütfen, 3. sınıfa geçtim. Artık bitmeye az kalmışken bu bölüm bitsin istiyorum. Ayrıca ben başka küçük hayallerin peşinde koşarken Veterinerliğin puanları epeyi yükselmiş ha bir de sayısala dair en ufak şey bilmiyorum, yıllarım geçer ancak kazanırım sanırım.

Kısaca hayallerim yıkıldı işte. Şu kadarını söyleyebilirim kim ne derse desin, ne yaparsa yapsın en gerçek, en içten hayallerinizden asla vazgeçmeyin. Bir gün keşke demek dünyanın en kötü şeyi.